Huet im gruene Wald, juhee!

Hüt im grüne Wald, juhee!
Han i s Oschterhäsli gseh
mit em Stumpeschwänzli.
S häd na gschwind si Hörli gstutz
und die gäle Schüeli putzt,
jetz machts na es Tänzli.

Doch sy Frau, die rüeft em zue:
Häslimaa, jetz chönnts es tue,
wart i will der zünde!
Tuescht au öppe gar wie toll;
chumm, de Eierchorb isch voll,
träg en zu de Chinde!

S ischt dem Häslimaa scho recht,
gschwind strycht er sys Schnäuzli zrecht,
nimmt de Chorb as Rüggli,
seit zur Häslifrau: "Adiö!"
Zabig chasch mi wider gseh,
und hüft über s Brüggli.

Chunnt er gäge d Hüüser zue,
fangt er aa ganz heimlig tue;
schlycht dur d Gartetörli,
und verschoppet d Eier gschind
für die liebe, brave Chind,
mängsmal isch es gföhrli!