i han es Räbelichtli

I han es Räbeliechtli und has halt schüli gern.
Es lüchtet ja vil heller als wie de schönschti Stern.

Das Hus, dä Mond, die Sune, die hät mit Vatter gschnitzt.
Es Schiffli und en Fane und na mi Name zmitst.

Wänns tunkel wird, so zie-ni uf d Strass und singe: juhe!
Händ ir scho öppis Schöners als so-n-es Liechtli gse?

Und brännt dänn s Cherzli abe und han-i müedi Bäi,
so gani mit mim Liechtli ganz lisli wider häi.