Am Morge, woni verwachet bi

Am Morge, woni verwachet bi,
isch s Näbelfräuli am Fänschter gsi,
hät mit em Schleier gwunke.
Doch wo da d Sunn hät welle choo,
da hät's re alli Strahle gnoo,
und goldigi Liechtli trunke.

Druf hät's de Schleier wiit uufta
und gar kein Mänsch meh dureglaa,
hät allne lislig gwunke.
En jede Mänsch, en jede Baum
isch gheimnisvoll, grad wie im Traum,
im Schleier tüüf versunke.